Jong Locatiewerk

Comp. Marius zet jong locatietalent met een hart voor repertoire in de kijker!

In de derde week van Blikfabriek25 stelt Comp. Marius de speelvloer ter beschikking van pas afgestudeerde theatermakers. Via een open call zocht het gezelschap jong talent met de ambitie om op locatie te spelen én met klassiek repertoire aan de slag te gaan. De geselecteerde voorstellingen richten hun pijlen op teksten van Tsjechov, Tolstoj, Shakespeare (de echte en de Kroatische), en Tennessee Williams. Vijf dagen lang krijg je elke avond een andere samenstelling te zien en ontdek je wat er leeft bij de nieuwe generatie theatermakers.

Hartelijke ontvangst verzekerd.

Productie Kato Cornil en Waas Gramser
Techniek
In samenwerking met De Studio

Rino Sokol speelt Miroslav Krleža    
onder anderen (op de rand van het verstand)

“de mensen zijn niet zo dom, dat ze niet zouden weten wat belachelijk is en wat niet, maar niemand van ons is zo dom of beschikt over zoveel naïeve moed, dat hij daar openlijk voor uitkomt.”

wanneer iemand een intieme gedachte uitspreekt en deze weigert terug te nemen, keren zijn dierbaren, collega’s en medeburgers zich tegen hem en debatteren ze over zijn geestelijke gezondheid. nauwlettend observeert hij hun argumentatie en de gevolgen van zijn uitspraak. wat volgt is een expositie van de kafkaëske sociale mechanismen die zich ontspinnen wanneer een non-conformist overtuigd moet worden van zijn/haar/hun ongelijk. 

rino sokol vertaalt en herwerkt het stuk ‘na rubu pameti’ (naar het boek ‘op de rand van het verstand’ van de kroatische schrijver miroslav krleža) voor het nederlandstalige publiek. hij wil het vermogen – en onvermogen – om je eigen sociale masker af te zetten en hoe we dit masker verinnerlijken, onderzoeken en belichten. hij richt zich op de relatie tussen het individu en de gemeenschap, en de rol die taal speelt in het vormgeven van deze relatie. 

rino sokol (geboren in kroatië, opgegroeid in nederland) studeerde muziek en maken het koninklijk conservatorium in antwerpen. hij maakt en speelt in theater, film en tv. hij maakt eigenzinnige solowerken die hun eigen regels kennen en volgen. soms alleen, soms samen met anderen.

Repertoire: Na Rubu Pameti, Miroslav Krleža 
Spel en creatie: Rino Sokol 

Céline Vermeulen en Lars Himpe spelen Tsjechov
De Beer

“U begrijpt niets van vrouwen!”

Eén weduwe. Eén schuldeiser. Twee gekrenkte ego’s op ramkoers. Niemand die toegeeft.

Céline Vermeulen (Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie, lichting 2024) en Lars Himpe (RITCS, lichting 2024) wagen zich aan De Beer, een eenakter van de Russische schrijver Anton Tsjechov. 

Wat begint als een bitsige woordenstrijd ontspoort al snel in een ongeremd duel vol gekrenkte trots, verbaal geweld en emotionele kortsluiting. Gevoed door een voorliefde voor het tragikomische, groteske personages en onvervalste spielerei, maken Céline en Lars van deze klassieker een licht ontvlambare ontmoeting.

Repertoire: De Beer, Anton Tsjechov
Spel en creatie: Céline Vermeulen en Lars Himpe
Met dank aan: Comp. Marius, CC De Steiger Menen

Francis Geeraert, Ivana Noa en Julia Groenland spelen Tolstoj 
JOHN, JOHN, JOHN,
(johnny told me to say hi and john’s choreography)

Een engel valt uit de lucht om drie woorden Gods te leren begrijpen; wat er in de mensen is, wat de mensen niet is gegeven en waardoor de mensen leven.
Het lichaam ligt naakt tegen een kapel. Een kerk zonder muren, alleen de pilaren en balken staan nog overeind.
Nog voor het ochtend is, vindt een schoenmaker de engel en neemt hem mee naar huis.

JOHN, JOHN, JOHN, (naar het kortverhaal ‘Waardoor de Mensen Leven’ van Leo Tolstoj) is een zoektocht naar gemeenschap, een zoektocht naar het delen van eenzelfde verhaal, met de hoop op een Derde Testament. 

Your dog barks;
The wild god smiles.
He holds out his hand and
The dog licks his wounds,
Then leads him inside.
(…)
Oh, limitless space.
Oh, eternal mystery.
Oh, endless cycles of death and birth.
Oh, miracle of life.
Oh, the wondrous dance of it all.
Tom Hirons – Sometimes a Wild God 

Repertoire: Waarom de mensen leven, Leo Tolstoj
Spel en creatie: Francis Geeraert, Julia Groenland, Ivana Noa
Muziek en spel: Winter Dieleman, Egemen Zümrüt
Decor: Jochem Groenland
Decorbouw: Francis Geeraert, Julia Groenland, Ivana Noa
Lichtontwerp: Jan Groenland
Begeleiding: Jesse Vandamme
Eindregie: Nico Pul
Dramaturgie: Louise van den Eede

Scott Reniers speelt Shakespeare
Richaar Deuzième

Chers spectateurs,

Richaar gaf geen gehoor, nooit in zijn leven, maar vanavond moet hij u wel audiëntie geven. Uw roep, als groep, om hem, een doodgewone vent, ovationeel op ‘t voortoneel te halen, heeft gewerkt. Een vorst die voor de rol van worm geen woorden vindt en zijn verhaal te grabbel wil gooien in uw stoffig dranklokaal. Op de klanken van Tom Lanoyes legendarische 'Ten Oorlog', laat Richaar Deuzième u alle hoeken en gaten van de Nederlandse taal zien.

Repertoire: Richaar Deuzième, Tom Lanoye naar Shakespeare
Bewerking en spel: Scott Reniers
Begeleiding en coaching: Tom van Dyck, advies van Tom Lanoye
Met dank aan: Tom van Dyck, Tom Lanoye, Peter Kolpa, Koninklijk Conservatorium Antwerpen, Louise van den Eede, Zjuul Devens, Carine van Gerven, Wim Opbrouck, Jan Decleir, Els Dottermans, Kyoko Scholiers, Ariane van Vliet, Luk Perceval, Christian Row, Gemeente Pelt

Haaibaai speelt Tennessee Williams
Once Upon A Streetcar

Antwerpen. De tram komt aan in Deurne Noord. Uit stapt Blanche DuBois: de personificatie van Knokke-Le-Zoute, met een grote rolkoffer en een Stanley drinkbeker in de hand. Is het hier dat haar zus woont? In zo’n krot? Het was toch tramlijn Begeerte die ze moest nemen? 

Voor de duizendste keer neemt Blanche de tramlijn. Voor de duizendste keer stapt ze uit bij de Elyseïsche Velden. Voor de duizendste keer haalt ze het leven van haar zus overhoop, met de hete adem van haar schoonbroer in haar nek. En al die tijd blijven wij naar haar kijken.

Once Upon A Streetcar is het debuut van theatercollectief Haaibaai, naar ‘A Streetcar Named Desire’ van Tennessee Williams.

Repertoire: A Streetcar Named Desire, Tennessee Williams
Spel: Nikki Deras
Tekst en regie: Kato Cornil
Kostuum: Sam Beddegenoodts 
Met dank aan: Waas Gramser, RADAR Mechelen

Terreurwilg speelt Schwartz  
De Draak

"U zegt dat uw stad heel rustig is?"
"Ja."
"Maar de draak dan?"
"Och, dat, daar zijn we aan gewend. Die hebben we hier al vierhonderd jaar!"

Terreurwilg speelt ‘De Draak’ van Jevgeni Schwarz: een hilarisch sprookje over revolutie, en hoe die onmogelijk lijkt tot ze daar effectief is. Over de kleine revolutie die we moeten winnen in het hart van ieder mens. Een dappere ridder trekt met komkommer in de hand ten strijde tegen de geschubde tirannie. Er is ook een sprekende kater. Miauw.

Repertoire: De Draak, Jevgeni Schwarz (vertaling door Hompsy van Wijk)
Spel: Flora Van Canneyt, Jeff De Maeyer
Regie: Arnout Vandeputte
Zangcoaching: Eva Mareen (Salmonella)
Choreografie: Lennert Van Nuffel